Tristeza e consternación en Camariñas, especialmente entre o seu colectivo inmigrante, polo falecemento dun dos seus máis coñecidos representantes na Vila das Palileiras. Na media tarde deste mércores 2 de xaneiro de 2013 certificábase o falecemento aos seus 45 anos do noso veciño de nacionalidade marroquí Miloud Talaa. A causa determinante da súa morte foi un derrame cerebral producido pola rotura dunha vea do cerebro que motivou o seu ingreso no Complexo Hospitalario Universitario da Coruña (o antigamente chamado Juan Canalejo) hai xa unha semana ata que na tarde de onte se producía o fatal desenlace.

O numeroso grupo de festeiros de última hora que cara ás 10:00 deste martes un de xaneiro de 2013 estaba a celebrar a entrada do Ano Novo polos arredores do Paseo Marítimo camariñán puido vislumbrar en directo un feito un tanto desacostumado. Tratábase dunh intervención da lancha de salvamento con base no Porto de Camariñas Salvamar Altair que inauguraba deste xeito a primeira alborada do exercicio que recén comenzaba cun exemplo da súa laboura rescatadora. A alerta saltaba debido á unha información que falaba dunha pequena embarcación que se atopaba á deriva. Posto de inmediato o dispositivo de salvamento e obrigada a abandoar nunhas datas tan desacostumados o prácido refuxio ao carón das pedras do Muelle Novo non moito despois retornaba a porto co obxectivo dos seus desvelas: unha sinxela gamela, sen folio nin tripulación que por azares do destino aoltou amarras e emprendío unha solitoria e rebelde viaxe cara a ningures. Finalizaba a súa aloucada fuxida pola Salvamar Altair, as pedras do Espigón Vello camariñán resultaron ser o destino final da súa singladura precipitada.

Tendo en conta que a oleada de saqueos que sufre o noso concello xa por dúas veces fixara os seus bandidescos obxectivos nun inmoble das cercanías, a escola infantil, no fondo si un o pensa detidamente era cuestión de tempo que o CEIP O Areal non tardara en ser desvalixado. Elo aconteceu xusto no meridiano da seman máis tormentosa (no climático e no político) que se lembre. Foi na madugrada deste xoves 13 de decembro de 2012 cando un/varios descoñecidos  (frase esta xa tan lamentablemente repetida en Camarinas.eu) introduxéronse por unha ventana do emblemático centro escolar camariñán cunhas intencións non moi boas.

Despois de toda unha vida xuntos, parece como se no Máis Alá tampouco puideran convivir separados por máis tempo. Apenas dous meses despois do deceso da súa dona Carmen Pérez Soneira, falecida o 04/10/2012 víctima dun cancro de páncreas, cara ás 8:00 horas deste sábado 8 de decembro de 2012 falecía o Señor Inocencio Castiñeira Suárez. Emigrante en Suiza xunto a D. Carmen durante tantos anos, máis coñecido en Camariñas como Pirucho do Papón, acontecía a súa defunción no Hospital Comarcal de Cee tras uns derradeiros anos nos que por mor dunha fatal enfermedade víose obrigado a convivir cunha cadeira de rodas, poñendo fin desta forma ao período de relativa paz que en canto a felecementos estaba a vivir Camariñas.

Conmoción e gran tristeza no fútbol da Costa da Morte: un dos mellores xogadores que correu polo seus campos, un extremo todo talento e habilidade, dos de antes, daqueles que xogaban pegados á cal, Luis Campaña Carril "O Cotiño", falecía na tarde deste desapacible e tormentoso mércores 28 de novembro de 2012. Facíao tras unha longa e fatal enfermedade no Hospital Comarcal de Cee aos seus 48 anos e rodeado do cariño dos seus, o da súa nai Sofía, das súas irmáns, do seu fillo Bieito, talentosa promesa do fútbol como o seu pai, que non se separaron desta lenda do deporte nin un só momento durante a súa triste agonía.

Cara as 20:00 horas do venres 23 de novembro de 2012 un inferno de vento e chuvia abatíose sobre toda a costa galega e o seu signo de destrucción como non podía ser doutro modo atacou con saña no Concello de Camariñas. Contenedores tirados, árbores caídas (Xaviña), ramas esparcidas polas carreteras, polos camiños, e sillas de bares polas rúas. Algunha farola rota: no Muelle do Curbeiro a bombilla dun poste rompeu e quedou colgada dun cable. O vento ululante dáballe voltas alumbrando para todas as direccións como un faro tolo, nembargantes e dacordo cos tráxicos tempos que corren alí onde o dano se fixo especialmente evidente foi no Club Náutico de Camariñas.

Nuha noticia que non se sabe si é máis patética pola fonte da mesma (Daniel Rego) ou polo redactor que a subscribe (S.G. Rial), no que constitúe un auténtico insulto a calqueira intelixencia medianamente normal, nun exemplo que quedará para os anales da historia de falta de ética, profesionalidade e rigor xornalístico, este sábado 17 de novembro de 2012 a edición de Carballo de La Voz de Galicia anunciaba na súa portada que a concesionaria do Club Náutico de Camariñas (será a ex-concesionaria) abandoaba as instalacións okupadas. Unha catarata de maxaderías, sandeces e puras e sinxelas mentiras que o medio autonómico publicaba sin asomo de vergonza e sin a máis mínima labor de documentación nin de contrastación. Algo que debería ensinarse nas facultades de xornalismo como exemplo paradigmático do que nunca e baixo ningunha circunstancia debería facerse e que leva a sospeitar moi seriamente sobre a existencia dalgún tipo de relación oculta (¿comercial? ¿política?) entre membros da redacción carballesa e Daniel Rego.

Un domingo 29 de abril de 2012 a vila de Camariñas ficaba conmocionada ao coñecer o tráxico falecemento repentino dun dos seus veciños máis queridos, Avelino Ángel Sar Barrientos e cinco meses despois, a súa esposa Marisa, ficaba novamente conmocionada ao recibir o 30 de setembro de 2012 unha factura da Lonxa da Coruña a nome do seu marido falecido. Superado o duro golpe emocional que supuxo semellante e inesperada sorpresa Marisa púxose raudamente en contacto ca rula da cidade herculina, onde cinco anos atrás ela e Avelino comerciaran como empresarios do peixe. Sen que se poida descartar o que constituiría un sinxelo erro administrativo, todo podería apuntar a un terceiro sen escrúpulos que endilgou a citada factura por un importe de 149 euros ao nome dunha persoa fatalmente falecida.

Podería haber sido unha desas imaxes nas que ducias de voluntarios se unen nune esforzo agotador e desesperdo para tratar de salvar unha camada de baleas varada sospresivamente en calqueira das praias do mundo. Pero xa era tarde e cando, tras recibir aviso, este sábado 3 de novembro de 2012 os membros de Protección Civil chegaban ao coído de Coenda, ao carón mesmo da senda marina que une Camariñas co Faro Vilán, e contemplaban o que despois se certificou como o cadáver dunha cría de rorcual común. O panorama triste dunha das maiores criaturas animais falecida de xeito irremisible nun illado paraxe camariñán.

Un 20 de novembro de 1975 finiquitou para sempre o Xeneralísimo Francisco Franco Bahamonde e un 20 de novembro de 2012 van finiquitar de xeito definitivo asemesmo os soños de grandeza de Viproga SL. Dúas okupacións ilegais (unha, a do lexítimo goberno da República; outra a das instalacións dun Club Náutico) derivadas de sendos golpes de estado que ven o seu triste e lamentable final nunha mesma data cargada do pesado simbolismo que otorga a historia. Atrás quedarán os 300 días de okupación ilegal que pasarán aos anales da infamia. Os día do descaro máis inaudito en toda a historia de Camariñas, da agresión maís alevosa e flagrante, da ilegalidade máis sorpresiva e absoluta, da desvergonza máis descarnada e brutal. Todo un longo proceso de desquiciamento e alegalidade que relatou paso a paso Camarinas.eu e que chega desta forma ao seu vergoñante final postrero. Parece que non haberá máis campañas electorais diseñadas e organizadas dende as instalacións do CNC.

Noite de kale borroka en Camariñas. Eran ao redor das 2 da madrugada deste sábado 27 de outubro de 2012 que recén comenzaba cando unha ou varias persoas sen identificar plantaban lume ao cuartel da Guardia Civil. Elo levaríase a cabo mediante a apilación de material inflamable diverso na porta de entrada ao acuartelamento da Benemérita ao que se prendeu fogo. As lapas devoraron a entrada e toda fachada do baixo do edificio no que se asenta a guarnición camariñana. A imaxe que se podía contemplar na mañá de hoxe non podía ser máis desoladora e remitía vagamente aos escenarios de combate da Hernani, Rentería, Andoain ou Casco Vello de San Sebastián dos anos 80 e 90, dos anos de plomo do terrorismo no País Vasco. Os desperfectos eran evidentes e cuantiosos e conlevarán seguramente unha importante investigación para descubrir aos responsables dos sucesos e coñecer as causas que están detrás dos mesmos. Imbuidos nunha oleada de inseguridade que non fai senón aumentar expoñencialmente día a día, a madrugada deste sábado 27/10/2012 quedará para a historia como aquela na que dou un salto cualitativo de difícil e case imposible superación.

Nunha paraxe camariñana na que habitualmente é o helicóptero de urxencias o que evacúa veciños, as instalacións portuarias da vila, desta volta foi a ambulancia a obrigada a intervir. Eran pouco máis das 20:00 deste venres 26 de outubro de 2012 cando o noso querido amigo Jacinto Campaña Lista mentras daba o seu habitual paseíño polo Muelle do Curbeiro comenzouse a sentir mal. Decidío tomar asento ao carón da Lonxa vella e de repente comenzou a botar sangue pola boca.  Ata alí desprazouse de forma inmediata unha ambulancia medicalizada que foi chamada curiosamente polo propio Alcalde camariñán Pichurri pois atopábase polas inmediacións do Muelle cando acontecía o suceso. Nestes momentos o noso amigo Jacinto atópase en observación no Hospital Juan Canalejo da Coruña aínda que non temos noticias de cales puderon ser as causas do desvaimento. En todo caso esperamos e desexamos que todo non pase todo dun mal susto e pronto poidamos ver alegre e cordial coma sempre a Jacinto indo aos calamares no Muelle Novo e queixándose cun sorriso entre os seus labios do fluir da vida. Malos tiempos.

Desta volta tocoulle á Escola Infantil de Camariñas. Despois de bicicletas e redes, o obxectivo insaciable do mundo do crime fixouse na pequena edificación onde os máis pequenos, aqueles que están chamados a ser o futuro de Camariñas, dan os seus primeiros pasos formativos. Unha oleada de roubos e hurtos que non se detén ante ninguén nin respeta nada. Segundo as fontes ás que tivo acceso Camarinas.eu os responsables do enésimo roubo perpetrado no noso concello entraron forzando unha das ventanas do centro, a través da rotura dos seus cristais, para despois dentro do edificio romper asemesmo a porta da oficina da Orientadora Escolar e sustraer o ordenador da mesma.

Se o pasado domingo era o Señor José Ramón Méndez Tajes quen falecía lamentablemente víctima dun cancro, na madrugada deste xoves 4 de outubro de 2012 era á Dona Carmen Perez Soneira a quen se levaba esta letal enfermidade, a gran plaga do noso tempo. Eran ao redor das cinco da madrugada cando un cancro de páncreas acababa aos seus setenta e sete anos con esta veciña da Rúa Pinzón. Coñecida popularmente en Camariñas como Carmen de Berdoias, deixa un marido postrado por mor dunha enfermidade en cadeira de rodas e catro fillos: dos varóns (Perucho e José Manuel) e dúas féminas (Mari Carmen e Silvia), así como varios netos. Será Dona Carmen  velada na súa casa da Rúa Pinzón ata o momento no que a comitiva fúnebre se encamiñe cara a Igrexa Parroquial de San Xurxo, onde terá lugar o enterro a partires das 17:45 horas deste venres 5 de outubro do ano do Noso Señor de 2012. Queremos dende Camarinas.eu enviar o noso máis sentido pésame a todos aqueles que en vida gardaron próximos lazos familiares ou de amizade ca Señora Carmen e reconfortalos na súa dor. Dona Carmen Pérez Soneira, Descanse En Paz.

A gran plaga que está a asolar o Concello de Camariñas, o cancro, volveuse a levar este sábado 29 de setembro de 2012 a outro dos nosos veciños, o Señor José Ramón Méndez Tajes, que falecía aos seus 67 anos despois duns últimos anos de dura loita contra esta letal enfermedade. Burián emblemático, deixa Don José Ramón esposa e tres fillas ás que dende aquí queremos enviar un abrazo afectuoso e agarimoso nestes durísimos momentos e facémoslles saber o noso pesar e solidaridade máis absolutos. O seu corpo sen vida está sendo velado no Tanatorio San Vicente de Vimianzo, estando previsto que emprenda a derradeira viaxe cara á Buría da súa alma este domingo 30 de setembro ás 18:45 h. para comenzar o funeral de corpo presente na Igrexa Parroquial de San Xurxo ás 19:15 horas. José Ramón Méndez Tajes, Descanse En Paz.

En 1948, na dura resaca dun pais destrozado pola Segunda Guerra Mundial, no que saír adiante constituía un puro exercicio de superviviencia, vía a luz un dos grandes mitos da historia do cine, obra mestra do neorrealismo italiano: "El Ladrón de Bicicletas". Film dirixido por Vittorio de Sica, narraba como un sinxelo obreiro en paro consigue un traballo a condición de que posúa unha bicicleta, o que motivará que éste percorra Roma tentando desesperadamente roubar un biciclo. Foi agora na Camariñas do século XXI, noutro tempo e noutro lugar, cando vimos de ter en datas recentes unha serie de acontecementos que remiten máis ou menos ao lexendario film anteriormente mencionado.

Triste comenzo de outono no Concello de Camariñas que en só tres días rexistra o seu segundo falecemento. Eran as tres e media desta vendavalada e desapacible madrugada do 25 de setembro de 2012 cando falecía no antigamente denominado Hospital Juan Canalejo Dona Estrella Rego Pasantes, popularmente coñecida na Vila das Palilleiras como Lola da Padronesa. Facíao aos seus 81 anos e debido a unha trombose que poñía deste xeito punto e final a toda unha vida. Trasladados os seus restos mortais ata o Tanatorio San Vicente de Vimianzo alí están sendo velados por amigos e familiares ata o momento en que sexan trasladados cara a Camariñas onde terá lugar o seu funeral de corpo presente ás 18:00 horas deste martes na Igrexa Parroquial de San Xurxo. Dende Camarinas.eu queremos facer extensivas as nosas condolencias á súa familia, en especial ao seu neto Álvaro de Triñáns, así como a amigos e coñecidos. Dona Estrella Rego Sambade Descanse En Paz.

Despois de que pasara xa casi unha semana dende o falecemento do noso querido amigo Javier Temprano, hoxe comunícasenos dende a familia deste xoven camariñán traxicamente falecido na illa de Lanzarote, que a súa nai Lola e o seu tío Coto voltarán hoxe mesmo dende as terras canarias cara a súa terra. Sin embargo o cadáver do noso amigo Javi aínda terá que facer escala en Madrid e pasar a noite na capital de España debido a que por mor de trámites burocráticos diversos non viaxará no mesmo avión que os seus familiares. Así e todo está previsto que sobre as 11 da mañá deste mércores 12 de setembro chegue ao tanatorio de San Viciente de Vimianzo o corpo sen vida do noso amigo e, se todo transcurre con normalidade, o enterro celebrarase ás 18:30 horas na Igrexa Parroquial de Camariñas. Ao rematar a misa os restos mortais de Javi serán trasladados ao Cemiterio Municipal de Camariñas onde terá descanso eterno. Dende Camarinas.eu queremos expresar o noso máis sinceiro pésame a toda a familia do noso querido amigo Javier Temprano e esperamos que todo este calvario que está pasando especialmente súa nai e que se está extendendo por demasiado tempo remate xa co enterro do seu querido fillo na terra que o víu nacer.

Ao final cumpríronse os peores presaxios e buceadores do Grupo Especial de Actividades Subacuáticas da Guardia Civil (GEAS) atopaban sobre as 16:30 deste malhadado xoves 6 de setembro de 2012 o corpo sen vida do xoven camariñán de 26 anos Javier Temprano Quiza na zona do Charco de San Martín, Lanzarote, non moi lonxe de alí onde desaparecera o seu corpo. A alerta saltaba nas primeiras horas da mañán cando Javi perdíase de vista na mencionada zona do Charco de San Martín ao ser arrastrado por unha onda cando se atopaba mariscando. Inmediatamente poñíase en marcha un amplio dispositivo de búsqueda que incluía á Benemérita, á Policía Local de Yaiza, Protección Civil, Salvamento Marítimo e efectivos do Consorcio de Emerxencias de Lanzarote que empezaban a peinar febrilmente as augas ata que xa nas primeiras horas da tarde atopaban o seu corpo sen vida. O cadáver foi inmediatamente trasladado ata o muelle deportivo de Marina Rubicón, en Playa Blanca, a non moita distancia de onde fora atopado, lugar no que se procedeu ao levantamento xudicial do cadáver. Neste punto cómpre lembrar que Javi era fillo dun gran amigo que foi desta redacción, o mariñeiro provinte de Santa Cruz, na Coruña, Litos, que lamentablemente tamén abandonou de forma prematura a existencia. Camarinas.eu fica destrozada ante esta nova desgracia que se leva en plena xuventude, no mellor da súa vida, a outro xoven camariñán, e tan só pode facer saber a súa solidaridade, apoio e pésame máis absolutos e incondicionais aos seus familiares e amigos especialmente á súa nai, a nosa querida amiga Lola Quiza, e a seu irmán Juan. Javier Temprano Quiza, amigo, Que Deus che teña na súa Gloria. Descansa En Paz.

Despois duns días de relativa tregua trala cadea de desgracias que aflixiron ao Concello de Camariñas durante os días centrais do presente mes, na tarde deste xoves 23 de agosto de 2012 un novo falecemento voltou a afectar á Vila das Palilleiras por mor doutro infarto de miocardio. A víctima de nome Ginet era de nacionalidade suiza ainda que estaba casada co noso querido amigo Juan Martínez máis coñecido en Camariñas como Juan da Esquipa, veciño da Agra de Abaixo e provinte da Esquipa, na parroquia vimiancesa de Carnés. Esta parexa tiña dous fillos, un deles residente no país helvético, e facía uns cantos anos que viñeran definitivos a vivir para Camariñas despois de moitos anos traballando duramente en Suiza. Dada a voz de alarma, poñíase en marcha o dispositivo de emerxencias e sobre as 16:30 horas chegaba ata o Muelle Novo camariñán o helicóptero de urxencias pero desgraciadamente neses intres esta veciña helvética da Agra da Abaixo xa falecera a causa do infarto tendo que voltar valdeiro o helicóptero cara a súa base. Os restos mortais de Ginet están sendo velados actualmente no Tanatoro Costa de Baio para posteriormente ser trasladados ao de Vimianzo, de onde partirán cara a súa Suiza natal para recibir cristiana sepultura.  Vaia dende aquí o noso máis sinceiro pésame a Juan Martínez e aos seus fillos así como a toda a súa familia neste dolorísimo trance.