Remata un mes de agosto pletórico de cumpreanos

Como pasan os anos. Un recorda setembro de 1986, traslado a Carballo para cuidar do novo membro da familia que nace, unha liga de fútbol que comenza, toda unha vida por diante, todo perspectivas, un impresionante porto de Malpica en construcción, o primer xurelo capturado á sombra de bloques xigantes de formigón que traen reminiscencias das antigas pirámides de Exipto, un partido no estadio do Molinón en Xixón, ¡que cousas recorda un!, unha xogarreta de Hugo Sánchez, aquel dianteiro mexicano canalla do Real Madrid, así actúa a memoria selectiva, penalty e expulsión de Ablanedo, porteiro do Sporting, partido perdido cambia de signo gracias á picaresca dun home sin alma. Alá fui 1986, ¿fui eso todo o que quedou del?

Pero o peor non é que pasen. O peor é que, lamentablemente, se nos poida aplicar aquela leyenda que o protagonista do relato breve "El tres, el siete y el as" do escritor ruralista ruso Vladímir Tendriakov levaba tatuado no peito, como todo bo ex-convicto, membro da clase social rusa dos ladróns, os célebres e brutales Vori v zakone:

(Los años pasan,

pero la felicidad no llega)

Comentarios