- Escrito por Redacción Camarinas.eu Redacción Camarinas.eu
- Categoría: Cultura Cultura
- Created: 19 Novembro 2008 19 Novembro 2008
Camarinas.eu, a web que máis tempo e recursos adica á cultura na Costa da Morte, inicia a colaboración co noso talentoso e lírico usuario Antonio Puertas, un camariñán de vella estirpe, ca Antoloxía das oito mellores poesías que o mesmo publicou no Libro de Visitas nestes ultimos tempos. Dotado dun talento literario innato tanto para a poesia como para a prosa, ao longo dos vindeiros meses nunha sección propia veremos desfilar as mellores poesías e relatos breves da nova aposta cultural de camarinas.eu, que unidos aos contos inagualables de Juan Camariñán, o outro xigante da literatura dialectal en galego deste Bloque Occidental, farán da nosa unha das mellores seccións culturais de Galicia.
"Cando aljén che daba muito a lata e hinchábanche muito ós fusiños, despáchabalo con vento fresco soltándolle unha morea de "insultos", como,por exemplo: Vaite de aquí cajón, que eres un prijeseiro e un afamado, mala sentella che parta, ...vaite, que si non, vouche a dar un sapataso.." E, alá se iba ese “afamado”, remoendo palabras sin sentido e fumeando a súa testa, como un barco de jas.
Na linjua de Cervantes "afamado", tén un significado totalmente distinto o que se lle otorja en Camariñas. Como, na miña infansia na escola, sólo che ensinaban ó castelán, en contradisión ca maioria da xente que se expresaba en jallejo, daquél “totum revolutum” surxío unha lenjuaje especial típica e melodiosa, que sona ós oídos “quasi tuba”. Presisamente nela quero expresarme. Unha mescolansa de fariña branca da Castilla con millo da Ajra de Orellas, enjordada ca miña particular lebadura, que o final, todos comen e lles justa. Espero."
Antonio Puertas "Beldoña"
A Raquel
Como salida del cielo,
y, hechos realidad mis sueños,
majestuosa camina
por los pasillos del templo.
Blancas sus vestiduras,
dulce como un deseo,
se arrodilla ante el altar
la niña que yo más quiero.
El ruiseñor guarda silencio,
la golondrina detiene el vuelo
y la casa de Dios desprende
olor a azahar e incienso.
Entona la canción más bella
que nadie superar pudiera,
con una estrofa tan simple
que comienza por :SI QUIERO.
El templo rasga su velo,
la golondrina prosigue el vuelo,
los serafines a coro repiten,
y, el rey del canto, el SI QUIERO.
Las flores que alli habia
iluminan todo aquello,
y, lagrimas de alegría
colman todos mis anhelos.
Antonio Puertas
Comentarios
UN SAUDIÑO.
Sr ANTONIO,non nos conosemos personalmente,p ero todo canto vostede escribe digolle que me fai sentir mas camariñan do que son...
espero ansioso por as suas aportasions a esta paxina,quero que me sorprenda gratamente siempre que escriba sexa en verso ou prosa.
Noraboa Sr Antonio
Suscrición de novas RSS pra comentarios desta entrada.