O Concello de Camariñas decidiu homenaxear os 30 anos de vida da Mostra do Encaixe de Camariñas coa instalación dun monumento de pedra coas letras de Camariñas e que, na súa base reza ‘Capital do encaixe. Mostra do encaixe, sempre en semana santa”. A estrutura está situada na fachada marítima, na zona do Cansorriño, e contribúe a crear unha fermosa estampa na que se pode apreciar a ría ao fondo.

A alcaldesa Sandra Ínsua, lamenta a deixadez de Portos de Galicia repecto ao porto de Camariñas e concretamente na pasarela de madeira para os vehículos e os paneis laterais de cristal da pasarela peonil da Dársena que están en mal estado. O Concello cumpriu o acordo chegado con Portos para arranxar a pasarela de madeira, pero PORTOS o incumpriu ao non amañar os paneis de cristal. A entidade portuaria comprometeuse a facer un informe propio no que contemple posibles alternativas xa que actualmente só existe un informe municipal no que se conclúe que o problema é derivado dunha deficiencia estrutural. A alcaldesa manifesta a súa indignacion ante a situación da ponte da dársena que segue pechada pese o compromiso de Portos de arreglala.

Aquí en Camarinas.eu xa levávamos moito tempo sen lembrar todas as tropelías das que o noble pobo de Camariñas foi obxecto por parte de Portos de Galicia, e a verdade é que xa temos perdida a conta de tanta humillación. En realidade poderíamos crear unha sección aparte para elo, ou xa postos se podería confeccionar toda unha páxina web; un repositorio de todos e cada un dos enganos, desprecios e humillacións que dende xa hai anos este ente público dependente da Xunta de Galicia, ten perpetrados contra as xentes deste concello. Dende que un tal Álvarez-Campana se postulara como o maior farsante da historia de Camariñas non se vira tal sarta de mentiras arroxadas a toda unha alcaldesa dun humilde concello da Costa da Morte. O caso é que o novo protagonista desta outra afrenta ao milenario pobo de Camariñas non foi outro que o noso querido amigo JJ Durán. Unha persoaxe que sempre nos pareceu simpatica e dicharacheira pero que, sempre que ten oportunidade, infrinxe un castigo desproporcionado aos nosos veciños da Costa da Morte. Xa se sabe, para os sectarios primará sempre antes de todo a cor política que a seguridade dos seus conveciños.

O proxecto para a construción dunha senda peonil entre Area da Vila e a praia de Lingunde está a piques de ser unha realidade. Así llo confirmou onte o Xefe da Demarcación de Costas do Estado, Rafael Eimil, a alcaldesa de Camariñas, Sandra Insua, e ao segundo tenente de alcalde, Juan Carlos Canosa, nunha reunión mantida na Coruña. Eimil confirmoulles aos representantes do goberno local de Camariñas que esta actuación, que servirá para continuar o paseo marítimo e unir a pé estes dous areais que actualmente están separados por un saínte, será licitada nos próximos meses.

Nos mesmos días en que unha banda de supremacistas tarados, cochambre racista en estado puro, andaba metida a destruir España, as barandillas acristaladas de estilo xaponés do Poso do Muelle voltaron a aparecer rotas. E de igual xeito que o esperpento perpetrado polos nacionalistas en Cataluña, o problema ven de lonxe. A eterna dicotomía de pareceres entre a Xunta de Galicia, concretamente eses Portos de Galicia comandados polo inefable JJ Durán, e o Concello de Camariñas volta aos ruedos ibéricos: a primeira di que se trata de problemas de mantemento, tal vez de vandalismo (a ver si un comando das CUP apareceu por Camariñas para vender as bondades inagotables do procés a pau limpio), o Concello que se trata de problemas estructurais e a tal efecto encomendou á arquitecta municipal a elaboración dun informe técnico que sustentaría o teorema de que temos demasiado pouco cristal para tanta ponte. Mentras, cada pouco, o único símbolo do Imperio do Sol Nacente na Costa da Morte amence escachado, ata o extremo de que agora xa varias láminas de cristal desapareceron e unhas vallas cumpren a función de evitar o esfuciñamiento dos veciños contra o Poso do Muelle. A imaxe non pode ser máis lamentable. Pero si respecto ao primeiro dos problemas destes días, o de España, hai máis de 100 anos o Canciller de Ferro, Otto Von Bismarck, afirmara daquela que o noso era o país máis forte de Europa, porque os seus habitantes levaban máis dun século tentando destruilo e éste resistía, non parece que a nosa alicaída ponte sexa a máis forte nin siquera da Costa da Morte. Por obra dun estrano sortilexio, sen que se saiba moi ben por qué, España parece ser unha nación chamada a soportalo todo, dende cada pouco guerras civís ata etarras asesinos ou infantilizados nacionalistas cataláns: algo indestructible. Non sucede así ca nosa escachada ponte nipona, tan endeble, tan mal diseñada, tan ridícula cos seus cristais rotos, como os miolos dun separata catalán.

Aproveitando o bo tempo reinante nestes últimos días do mes de novembro, o Concello de Camariñas ven de por en marcha unhas actuacións na rotonda adxacente da zona do Campo para evitar as continuas enchentas coincidentes coa plea mar. Estas obras consisten en derivar as canalizacións de augas limpas que proceden da Estrada do Vilán hacia uns novos aliviadeiros para evitar esas incómodas e perigosas inundacións en plena rotonda. Así e todo, tal e como nos explica o concelleiro de obras, o camellán  Juan Carlos Canosa, ao rematar estas actuacións estarán atentos neste punto para ver si este novo aliviadeiro é suficiente. De non ser así retomaríase de novo a obra actuando nas augas provintes da zona do Campo.

Case ás mesmas horas nas que máis abandoado e illado que o Coronel Custer en Little Big Horn, un cansino e archirepetitivo hipopótamo inflado daba marcha atrás nos seus proxectos electorales, a Patrulla Municipal de Obras (PMO) acometía o enésimo dos seus inacabables afáns. Foi despois de moitas bravatas, entrevistas en programas de medio pelo, algunha que outra cea de nostálxicos ultradereitistas, baixo un clima de chantaxe permanente, cando acontecío aquelo que predixera Camarinas.eu: todo quedaba reducido a un farol dirixido aos incautos xerifaltes da Dirección Provincial e podíamos constatar unha vez máis como de todo aquelo que prometera e defendera, absolutamente todo, pasado un pequeno tempo acabou decindo xusto o contrario. Agora ben, dado o retraso mental severo, a desvergonza inaudita e a aversión patolóxica ao traballo do animaliño en cuestión, que aquí ninguén se estrane se pasados un días renegue das declaracións polas que daba por finiquitadas as breves desventuras dos Cachalotes Unidos (Partido do Unión e Forza no CU) e arremeta con bríos desbocados ocupando o espacio delectoral da Extrema Dereita camariñana e os seus horripilantes e monstruosos 25 votos.

Suele ser un problema recurrente das repúblicas bananeras, dos estados de medio pelo, o do mantemento. Así, hai xa uns anos o que era daquela un diario independente da mañán reconvertido actualmente por mor dos cíclicos cambios na gobernatura da nación en Boletín Oficial do Estado, nun artigo sobre Nixeria (con tódolos nosos respetos) decía que "El gran problema de este país es el mantenimiento. Una auténtica plaga nacional, ya se trate de un aeropuerto, una autopista o un simple baño público: una vez terminados, no se les volverá a dar ni una mano de pintura". Algo parecido cabía decir ata non hai moito das obras que se executaban en Camariñas: unha vez rematadas, ninguén se volvía a acordar delas e así as malas e inoportunas herbas, os toxos, as silvas e os cachos de cemento desprendidos, cicatrices formigonadas abertas ao sol, convertíanse nos protagonistas hexemónicos.

Os veciños de Camariñas estamos a ver ultimamente un gran apuro nos últimos traballos que se están a levar nunha das obras máis importantes que se realizaron nos derradeiros 20 anos en Camariñas. E é que as obras que se están a levar a cabo na fachada marítima da nosa vila que supoñen unha total remodelación do paseo da praia e o saneamento  integral que levará as augas residuais do noso pobo cara a nova depuradora construida recentemente na zona de Portocelo constitúen un avance máis que notable no benestar e calidade de vida de todos os veciños de Camariñas. O caso é que xa se pode apreciar nitidamente como vai a quedar a estructura final deste paseo e que podes ver nunha ampla galería fotográfica marca da casa dentro desta noticia.

A partir de hoxe, queridos usuarios, ca nova ponte colgante de estilo xaponés que a empresa Gerca instalou encima do Poso do Muelle, xa nada será o mismo. A partires de agora o noso puerto parecerá un estanque xaponés de estilo zen onde se poderán recitar poemas kaiku ou meditar sobre o sentido da vida de Buda, onde un terá a sensación de estar paseando polos xardíns imperiais de Kyoto ou teletransportarse aos teatros kabuki ao aire libre da populosa e megamoderna Tokyo. Ante este estado de cousas Camarinas.eu non podía deixar de captar unha amplia galería fotográfica do día no que o Imperio do Sol Naciente facía a súa espectacular entrada en escea en Camariñas. 

Sobre as 16:00 horas deste martes 4 de marzo comenzaron oficialmente as obras para a construcción da segunda fase do paseo marítimo de Camariñas, que continuará o trazado actual ata chegar ao espigón vello no que se realizará un trazado peatonal. As obras foron adxudicadas polo goberno socialista de Touriño da Xunta de Galicia cun orzamento de 1,5 millóns de euros e serán levadas a cabo pola empresa de construcción Lopez Cao.

John Fitgerald Kennedy, primeiro e ata o de agora único presidente católico dos USA, dixo no ano 1961 nunha das súas máis celebradas intervencións unha frase que define perfectamente o que é esa gran nación chamada Estados Unidos de América: "Non se trata do que o teu país poda facer por ti, senón do que ti podas facer polo teu país". Esta frase reflexa un carácter independente, liberal, patriótico, un carácter que non se está a queixar constantemente de todo, que non pide que outro (¿o Estado?) solucione os problemas, que asume a súa responsabilidade e procede directamente a atacar os problemas sen esperar intervencións alleas. Reflexa un carácter que fai grande a unha nación. E isto foi exactamente o que fixeron hoxe dous veciños de Camariñas (Chao e Lolo do Santallo) no novo paseo marítimo do seu pobo:colaborar desinteresada e voluntariamente no mantemento das árbores. Aínda que algúns digan que Camariñas é un pobo de piratas que se adica a desvalixar yates ou no que anidan os chamados "terroristas do mar", estes cidadáns do noso concello demostraron o auténtico valor do que hoxe en día significa ser camariñán: unha persoa altruista, desinteresada, patriota do seu concello, colaboradora e xenerosa cos seus veciños. Un carácter que fai grande a un Pobo e a un Concello.